സഖീ...
എന്തെല്ലാമോ പറയാന്‍ മോഹിക്കും നേരമെല്ലാം വേണ്ടെന്നു മനസ് തിരികെ വിളിച്ചപ്പോള്‍ പിന്നെ അക്ഷരങ്ങളുടെ കൂട്ട് തേടാം എന്ന് കരുതി. അതെന്‍റെ മനസിനെ ഈ താളില്‍ തളച്ചു.
ഒന്നും ഓര്മയില്‍ നിന്ന് മായുന്നില്ല. എല്ലാം ഒരു മരീചിക പോലെ എന്നെ മോഹിപ്പിച്ചു കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു. കയ്യെത്തും ദൂരത്തു എത്തുമ്പോഴേക്കും നിന്നിലേക്ക് ദൂരം കൂടുന്നു.
അന്നാദ്യമായ്‌ നിന്നെ കണ്ടത് അമ്പല നടയിലായിരുന്നു. ചിങ്ങമാസ പുലരിയിലെ അവിട്ടം നാളില്‍ മഞ്ഞ പട്ടു ദാവണിയും ചുറ്റി ഈറന്‍ മുടിയില്‍ തുളസിക്കതിര്‍ ചൂടി കിലുകിലെ കിലുങ്ങുന്ന കൊലുസുമിട്ടു നീയന്നെന്‍ മുന്പില്‍ വന്നു നിന്നപ്പോള്‍ അറിയാതെ ആശിച്ചു പോയി നീയെന്‍റെ ജീവിതത്തിലേക്കും നിറവിളക്കുമായ്‌ വലതു കാല്‍ വെച്ച് കടന്നു വന്നിരുന്നെങ്കിലെന്നു.
ഞാന്‍ അന്ന് പ്രദക്ഷിണം വച്ചത് നിന്നെയായിരുന്നോ? എന്‍റെ പിറന്നാള്‍ ദിനത്തില്‍ ദേവി എനിക്കായി സമ്മാനിച്ചത് നിന്നെ കുറിച്ചുള്ള സ്വപ്നങ്ങളായിരുന്നോ??
പിന്നെ എന്നും നീയായിരുന്നു മനസ്സില്‍....,.. സൂര്യന്‍ കടലിനെ പുല്കാനായി കടന്നു പോയ സായന്തനങ്ങളില്‍ പുഞ്ചപ്പാടത്തെ കൊയ്ത്തു കഴിഞ്ഞ വിള നിലങ്ങളില്‍ സ്വപ്നങ്ങളുടെ പറുദീസ കെട്ടി ഞാന്‍ കിടന്നതും, ശാന്തമായൊഴുകുന്ന കനോലിയുടെ തീരങ്ങളില് നിന്‍റെ വെള്ളിപ്പാദസര കിലുക്കത്തിന്റെ സാമ്യമുണ്ടെന്ന് തോന്നിക്കുമാറ് കുഞ്ഞോളങ്ങള്‍ കാതില്‍ മന്ത്രിച്ചതും മുറ്റത്തെ പിച്ചക തൈ ചുറ്റിവരിഞ്ഞ നാട്ടുമാവിന്‍ ചോട്ടില്‍ ഏകനായി നിന്‍റെ നിശ്വാസം പോലെ ഇളംകാറ്റിനു എന്നെ തന്നെ സമര്പ്പി്ച്ചിരുന്നതും... അങ്ങനെയങ്ങനെ... നിന്നെ മാത്രം മനസിന്‍റെ സ്വര്ണചെപ്പില്‍ കാത്തു വെച്ച ഒരു പാട് നിമിഷങ്ങള്‍..... ,...
മുന്നില്‍ വന്നു നിന്നപ്പോഴെല്ലാം നിന്‍റെ കണ്ണിലെ വൈഡൂര്യ തിളക്കമുള്ള കൃഷ്ണമണികള്‍ എന്തിനോ തിരഞ്ഞിരുന്നു. അധരങ്ങളില്‍ എന്തോ പറയാന്‍ വെമ്പി നിന്നിരുന്നു എന്നെനിക്കറിയാം.
അന്നും ഒരു വാക്ക് ചോദിക്കാതെ പുസ്തകത്താളില്‍ ഒളിച്ചു വെച്ച മയില്പ്പീ്ലി പോലെ എന്‍റെ പ്രണയവും ഞാന്‍ ഒളിച്ചു വച്ചു. എനിക്കറിയാം നിനക്കെന്നെയും ഇഷ്ട്ടമാണെന്നു.
ഇടയിലെപ്പോഴോ നിന്‍ നാവില്‍ നിന്നത് കേള്ക്കാ നായി കാത്തുനില്‍ക്കാന്‍ ഞാനെന്‍റെ സ്വാര്ത്ഥ മനസിനെ പാകപ്പെടുത്തി.
കാലത്തിനു ശരവേഗമാകുമ്പോള്‍ നമ്മുടെ കൂടിക്കാഴ്ചകള്ക്ക് കാത്തിരിക്കാരുള്ള ദിനങ്ങളുടെ ദൈര്ഘ്യം കൂടി വരുന്നു .. അതെന്‍റെ പ്രണയവും മൂടുവാന്‍ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. വിധി വരും കാലങ്ങളെ സ്വാധീനിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയാല്‍???
ഇല്ല.... നിന്നെ നഷ്ട്ടപ്പെടുത്താന്‍ എനിക്ക് കഴിയില്ല. മനസ്സില്‍ പണിത് വച്ച തങ്ക താലി നിന്‍ മാറില്‍ ചാര്ത്താ തെ ഇനി സ്വപ്നങ്ങളില്‍ മാത്രം കണ്ണ് നട്ടു ജീവിക്കാന്‍ എനിക്ക് കഴിയില്ല പ്രിയേ.. ഇനിയും പറയാതെ വയ്യ.
ഇഷ്ട്ടമാണ് നിന്നെ. അന്നും ഇന്നും എന്നും....
ഏകാന്തമായ എന്‍റെ ജീവിതവീഥിയില്‍ കൈകോര്‍ത്തു ഒരുമിച്ചു ഒരേ ദൂരം നടക്കാന്‍ നീ വരുമോ??? ജാതിയും വര്ണ്ണ വും പദവിയും നമ്മുടെയിടയില്‍ മതില്ക്കെട്ട് തീര്ത്താ ലും നീയെനിക്ക് അതിനേക്കാള്‍ വില കല്പ്പിക്കുന്നുവെങ്കില്‍ നീ വരും... നിന്നെ ഞാന്‍ കൊണ്ട് പോകും. നമ്മുടെ മാത്രം ലോകത്തേക്ക്...
വരില്ലേ നീ???
എന്തെല്ലാമോ പറയാന്‍ മോഹിക്കും നേരമെല്ലാം വേണ്ടെന്നു മനസ് തിരികെ വിളിച്ചപ്പോള്‍ പിന്നെ അക്ഷരങ്ങളുടെ കൂട്ട് തേടാം എന്ന് കരുതി. അതെന്‍റെ മനസിനെ ഈ താളില്‍ തളച്ചു.
ഒന്നും ഓര്മയില്‍ നിന്ന് മായുന്നില്ല. എല്ലാം ഒരു മരീചിക പോലെ എന്നെ മോഹിപ്പിച്ചു കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു. കയ്യെത്തും ദൂരത്തു എത്തുമ്പോഴേക്കും നിന്നിലേക്ക് ദൂരം കൂടുന്നു.
അന്നാദ്യമായ്‌ നിന്നെ കണ്ടത് അമ്പല നടയിലായിരുന്നു. ചിങ്ങമാസ പുലരിയിലെ അവിട്ടം നാളില്‍ മഞ്ഞ പട്ടു ദാവണിയും ചുറ്റി ഈറന്‍ മുടിയില്‍ തുളസിക്കതിര്‍ ചൂടി കിലുകിലെ കിലുങ്ങുന്ന കൊലുസുമിട്ടു നീയന്നെന്‍ മുന്പില്‍ വന്നു നിന്നപ്പോള്‍ അറിയാതെ ആശിച്ചു പോയി നീയെന്‍റെ ജീവിതത്തിലേക്കും നിറവിളക്കുമായ്‌ വലതു കാല്‍ വെച്ച് കടന്നു വന്നിരുന്നെങ്കിലെന്നു.
ഞാന്‍ അന്ന് പ്രദക്ഷിണം വച്ചത് നിന്നെയായിരുന്നോ? എന്‍റെ പിറന്നാള്‍ ദിനത്തില്‍ ദേവി എനിക്കായി സമ്മാനിച്ചത് നിന്നെ കുറിച്ചുള്ള സ്വപ്നങ്ങളായിരുന്നോ??
പിന്നെ എന്നും നീയായിരുന്നു മനസ്സില്‍....,.. സൂര്യന്‍ കടലിനെ പുല്കാനായി കടന്നു പോയ സായന്തനങ്ങളില്‍ പുഞ്ചപ്പാടത്തെ കൊയ്ത്തു കഴിഞ്ഞ വിള നിലങ്ങളില്‍ സ്വപ്നങ്ങളുടെ പറുദീസ കെട്ടി ഞാന്‍ കിടന്നതും, ശാന്തമായൊഴുകുന്ന കനോലിയുടെ തീരങ്ങളില് നിന്‍റെ വെള്ളിപ്പാദസര കിലുക്കത്തിന്റെ സാമ്യമുണ്ടെന്ന് തോന്നിക്കുമാറ് കുഞ്ഞോളങ്ങള്‍ കാതില്‍ മന്ത്രിച്ചതും മുറ്റത്തെ പിച്ചക തൈ ചുറ്റിവരിഞ്ഞ നാട്ടുമാവിന്‍ ചോട്ടില്‍ ഏകനായി നിന്‍റെ നിശ്വാസം പോലെ ഇളംകാറ്റിനു എന്നെ തന്നെ സമര്പ്പി്ച്ചിരുന്നതും... അങ്ങനെയങ്ങനെ... നിന്നെ മാത്രം മനസിന്‍റെ സ്വര്ണചെപ്പില്‍ കാത്തു വെച്ച ഒരു പാട് നിമിഷങ്ങള്‍..... ,...
മുന്നില്‍ വന്നു നിന്നപ്പോഴെല്ലാം നിന്‍റെ കണ്ണിലെ വൈഡൂര്യ തിളക്കമുള്ള കൃഷ്ണമണികള്‍ എന്തിനോ തിരഞ്ഞിരുന്നു. അധരങ്ങളില്‍ എന്തോ പറയാന്‍ വെമ്പി നിന്നിരുന്നു എന്നെനിക്കറിയാം.
അന്നും ഒരു വാക്ക് ചോദിക്കാതെ പുസ്തകത്താളില്‍ ഒളിച്ചു വെച്ച മയില്പ്പീ്ലി പോലെ എന്‍റെ പ്രണയവും ഞാന്‍ ഒളിച്ചു വച്ചു. എനിക്കറിയാം നിനക്കെന്നെയും ഇഷ്ട്ടമാണെന്നു.
ഇടയിലെപ്പോഴോ നിന്‍ നാവില്‍ നിന്നത് കേള്ക്കാ നായി കാത്തുനില്‍ക്കാന്‍ ഞാനെന്‍റെ സ്വാര്ത്ഥ മനസിനെ പാകപ്പെടുത്തി.
കാലത്തിനു ശരവേഗമാകുമ്പോള്‍ നമ്മുടെ കൂടിക്കാഴ്ചകള്ക്ക് കാത്തിരിക്കാരുള്ള ദിനങ്ങളുടെ ദൈര്ഘ്യം കൂടി വരുന്നു .. അതെന്‍റെ പ്രണയവും മൂടുവാന്‍ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. വിധി വരും കാലങ്ങളെ സ്വാധീനിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയാല്‍???
ഇല്ല.... നിന്നെ നഷ്ട്ടപ്പെടുത്താന്‍ എനിക്ക് കഴിയില്ല. മനസ്സില്‍ പണിത് വച്ച തങ്ക താലി നിന്‍ മാറില്‍ ചാര്ത്താ തെ ഇനി സ്വപ്നങ്ങളില്‍ മാത്രം കണ്ണ് നട്ടു ജീവിക്കാന്‍ എനിക്ക് കഴിയില്ല പ്രിയേ.. ഇനിയും പറയാതെ വയ്യ.
ഇഷ്ട്ടമാണ് നിന്നെ. അന്നും ഇന്നും എന്നും....
ഏകാന്തമായ എന്‍റെ ജീവിതവീഥിയില്‍ കൈകോര്‍ത്തു ഒരുമിച്ചു ഒരേ ദൂരം നടക്കാന്‍ നീ വരുമോ??? ജാതിയും വര്ണ്ണ വും പദവിയും നമ്മുടെയിടയില്‍ മതില്ക്കെട്ട് തീര്ത്താ ലും നീയെനിക്ക് അതിനേക്കാള്‍ വില കല്പ്പിക്കുന്നുവെങ്കില്‍ നീ വരും... നിന്നെ ഞാന്‍ കൊണ്ട് പോകും. നമ്മുടെ മാത്രം ലോകത്തേക്ക്...
ഇഷ്ട്ടമാണ് നിന്നെ. അന്നും ഇന്നും എന്നും....
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂപ്രണയപനിയില് വേവുന്നല്ലോ മാഷേ...
വെന്തു നീറുന്നു.. ഹിഹി... വേര്ഡ് വെരിഫിക്കേഷന് ശരിയായോ??
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂnice story vineeth...
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂkeep it up
നന്ദി അണിമ
ഇല്ലാതാക്കൂ